Acties in de zorg in Nederland: "Wij zijn de deskundigen" | |||
Geschreven door | op dinsdag, 23 april 2013
Op onze antikapitalistsiche lenteschool sprak Lot Van Baaren, bestuurslid van de Nederlandse vakbond ABVAKABO-FNV en werkzaam in de zorgsector. Onderstaande inleiding werd in Terneuzen door Petra van Ham gegeven voor de afdeling Zeeuws-Vlaanderen Abvakabo FNV op 12 april 2013. Petra van Ham is werkzaam in een verzorgingshuis te Delft en lid van actiegroep voor de (thuis)zorg in Rotterdam.
Laten we eens over de grens kijken...
Inleiding over achtergronden bezuinigingswoede op gezondheidszorg
“We spreken vanavond over de achtergronden van de bezuinigingswoede op de gezondheidszorg door de regering Rutte II. Allereerst moeten we de vraag beantwoorden waarom de regering eigenlijk wil bezuinigen. We zitten in een crisis, zeggen ze dan en die moeten we met z'n allen oplossen. Even de schouders eronder en dan zijn we er weer. Maar klopt dit wel?
Want mensen krijgen ook steeds meer het gevoel dat er iets fundamenteel mis is in de maatschappij. Waarom moeten we steeds harder, langer en flexibeler werken en zien we daar steeds minder voor terug? Waarom moeten in het gezin twee mensen werken en soms in meerdere banen om het hoofd boven water te houden, terwijl eerst één gezinsinkomen volstond? Waarom kan het kleinste probleem in de maatschappij niet opgelost worden, zoals voldoende handen aan het bed in verzorgings- en verpleeghuizen, terwijl de banken in een weekend wel 85 miljard toegeschoven krijgen om overeind gehouden te worden en nog eens 200 miljard aan garanties en miljarden voor de ECB om gratis leningen te verstrekken aan verschillende banken, financiële instellingen en grote bedrijven in Europa? Dat roept de vraag op: wie maakt hier eigenlijk de dienst uit?
Overproductiecrisis
In de huidige fase van het kapitalisme zijn het de banken en grote bedrijven die de dienst uitmaken in de maatschappij. Hun macht is internationaal en reikt inmiddels verder dan die van nationale regeringen. Daarmee leggen ze aan regeringen hun programma en hun voorwaarden op.
Het is Zij of Wij
De banken en grote bedrijven zijn overeind gehouden met geld uit de staatskas. Nu probeert de regering dat geld weer bij de werkende bevolking vandaan te halen. Ze probeert ons hún crisis te laten betalen. Dat doet de regering door te proberen bezuinigingen door te voeren. Het gaat hier om ongekend grote bedragen, inmiddels 51 miljard. Om dat door te voeren wordt de hele maatschappij gesloopt. Ieder van ons heeft daar inmiddels mee te maken. Buurthuizen en zwembaden dicht, ontslagen bij gemeenten, sluiten van musea en andere culturele instellingen, enzovoort, enzovoort.
Daarom klopt het verhaaltje niet dat we met z'n allen de crisis moeten oplossen, dat we even samen de schouders eronder moeten zetten en dat dan het zoet komt. Met de manier waarop deze regering de crisis op onze rug probeert af te wentelen, wordt een nieuwe en nog diepere crisis voorbereid. Het is daarom dat we zeggen "Het is Zij of Wij".
Wij zijn de Thuiszorg
De vrouwen van de thuiszorg hebben als één van de eersten aan den lijve gevoeld hoe de regering nieuwe sectoren openbreekt om winstmakerij mogelijk te maken. Met de komst van de aanbestedingswet in 2006 verdwenen hun lonen en arbeidsvoorwaarden als sneeuw voor de zon. Bij iedere aanbesteding weer minder loon en minder vast werk.
Mijn collega is vrouw van het eerste uur bij de groep in Schiedam en Rijnmond, ook daar werden een actiebijeenkomst en manifestaties georganiseerd. Ze weigerde akkoord te gaan met 20 procent loonsverlaging en is nu ontslagen, maar haar strijd gaat door. Om opnieuw aangenomen te worden en tegen de plannen van de regering om 75 procent te korten op de huishoudelijke verzorging waardoor 100.000 mensen op straat komen te staan. Maar zij en anderen houden het niet bij de thuiszorg. Bij de grote actie op 6 april in Den Haag werd veel gehoord dat de strijd zich moet verbreden naar andere sectoren in de zorg en daarbuiten. Ook velen van jullie zijn steeds in grote getale naar landelijke acties gegaan en hebben een demonstratie georganiseerd voor de thuiszorg en daarbij ook de situatie van de verzorgingshuizen en anderen betrokken.
Misstanden
In de verpleeg- en verzorgingshuizen wordt al een jaar gestreden tegen misstanden, flexibilisering en meer handen aan het bed. Landelijke acties werden gevoerd, maar vooral ook in verpleeghuizen in Den Haag, Arnhem en nu in Amsterdam. De collega's krijgen te maken met een enorme intimidatie, maar vooral bij Amsta in Amsterdam zetten ze dapper door. Met een bezetting op 2 februari, werkonderbrekingen, een protestmars een sit-in bij het stadhuis en een glazen huis vlak voor de instelling, waar de bevolking steun kan betuigen. Maar er is meer aan de hand, want de regering wil de verzorgingshuizen en instellingen voor gehandicapten sluiten. Nu al mogen de mensen met Zorgzwaartepakket (ZZP) 1 en 2 niet meer in een instelling worden opgenomen. Vanaf 2013 zou dat ook moeten gelden voor ZZP 3, de dagopvang en de kortdurende opvang en vanaf 2016 voor ZZP 4. Dat betekent het einde van verzorgingshuizen en veel instellingen voor gehandicapten. De hele voorziening verdwijnt net als de huishoudelijke verzorging uit de AWBZ en is daarmee geen recht meer, maar een voorziening die door de gemeenten voor veel minder geld naar eigen inzicht kan worden ingevuld. Wat je daarvan kan verwachten, zien we nu al bij de thuiszorg. Daarom moeten we ons aansluiten bij elkaar.
Offensieve eisen
Hoe gaan we dat doen? Mijn collega's zijn heel blij dat ik hier mag spreken. Zij zijn in gespannen verwachting, want ze willen graag samen actievoeren tegen de plannen met de collega's uit het hele land. Hoe we dat aan moeten pakken? We gaan de zaak bespreken zoals we vandaag doen. Denk niet: 'ik betaal mijn vakbondscontributie, dus mijn bondsbestuurder moet het doen'. Denk ook niet dat je de zaak kan overlaten aan een lid van de ondernemingsraad, de gemeenteraad of de Tweede Kamer.
We moeten offensieve eisen stellen gebaseerd op onze eigen belangen en die van onze cliënten en bewoners.
Zelfstandige organisatie
Bij elkaar gaan zitten, de situatie analyseren en vaststellen welke eisen een echte oplossing mogelijk maken, dat is al een begin van organisatie. Maar om de strijd te voeren, zijn democratische, zelfstandige organisaties nodig. Overal zijn polderfiguren, burgerlijke politici en andere raadgevers paraat om de strijd in te dammen tot eisen en actievormen die voor de grote concerns en hun regering onschadelijk zijn. Om daaraan tegenwicht te bieden is directe democratie nodig.
Geen praat- maar actieclub
Als we offensieve eisen willen realiseren, gebaseerd op onze belangen en die van onze cliënten, kunnen we ons niet met overleg en onderhandelingen tevreden stellen. We moeten dan serieuze druk uitoefenen. Dat betekent in elke situatie een geschikte actie bedenken. Acties om mensen enthousiast te maken, acties om de publieke opinie te bereiken, acties om de grote concerns in hun economische en politieke belangen te raken.
Leg verbanden met anderen
Omdat iedereen door de bezuinigingen in de gezondheidszorg getroffen wordt, ligt het voor de hand dat we zoveel mogelijk verbanden leggen met anderen. De comités Wij zijn de Thuiszorg met elkaar, maar ook met de rest van de zorg, zoals de mensen bij Amsta en andere verpleeg- en verzorgingshuizen, instellingen voor gehandicapten en de mensen die gebruik maken van zorgvoorzieningen.
Wanneer we ons zelfstandig organiseren voor offensieve eisen hebben we een wereld te winnen. Hartelijk dank voor jullie aandacht!”
Dit artikel verscheen oorspronkelijk op Solidariteit |