Stakingsbeweging industriële zones in Bekasi Indonesië: bazen slaan terug | |||
Geschreven door | op woensdag, 10 april 2013
De recente stakingsbeweging in Indonesië toont opnieuw de potentiële macht van de arbeidersbeweging en de strategische rol die zij kan vervullen. Enkele maanden van strijd die met name is gevoerd in de industriële zones in Bekasi op West-Java, mondden uit in een 24-uursstaking op tachtig bedrijven, verspreid over 24 steden.(1)
De beweging heeft aanzienlijke loonsverhogingen bereikt en beperkingen opgelegd aan de uitbesteding van werk in Indonesië.
De beweging heeft eveneens het parlement gedwongen een wet aan te nemen over een uitvoeringsorgaan sociale zekerheid (BJPS, in de Indonesische afkorting) dat voor arbeiders en armen de sociale uitkeringen en de gezondheidszorg regelt. (2) De vakbeweging is verdeeld in haar beoordeling van het regeringsplan dat is gebaseerd op het model van de particuliere, commerciële verzekeringen. Dit zou namelijk een verhoging van de belastingen voor werknemers betekenen. Maar de enorme politieke invloed van de recente beweging is onmiskenbaar.
Cruciale eisen
Nooit sinds de val van Soeharto in 1998 hebben de Indonesische arbeiders zich zo machtig gevoeld. De bazen weten dit en langzaam maar zeker organiseren zij een tegenoffensief. Activisten kijken naar de KSPI (Confederatie van de Indonesische vakbonden, één van de belangrijkste vakbondsfederaties) en in het bijzonder naar de bond die tot de oprichters behoorde, de Indonesische Metal Workers Union Federation (FSPMI.) Het was ook deze bond die een groot deel van de deelnemers organiseerde in de (algemene) staking van 3 oktober 2012.
De Indonesische economie heeft de afgelopen twee jaar een gemiddelde groei van 6 procent gekend, mogelijk gemaakt door de grote binnenlandse markt, lage productiekosten, goedkope en flexibele arbeidskrachten en het bezit van gevarieerde natuurlijke hulpbronnen. De sterke groei, in een tijd dat de wereld worstelt met grote crises, maakt Inonesië tot een steeds belangrijker kapitalistische macht.
Stappen vooruit
De sterke stijging van de provinciale minimumlonen (tussen 7 en 60 procent) is goed nieuws voor alle Indonesische arbeiders. De hoogste verhogingen zijn doorgevoerd in steden met de actiefste en militantste arbeidersorganisaties en vormen het resultaat van een reeks van protesten voor herberekening van de kosten van levensonderhoud.
Zestig bedrijven in de Nusantara Bonded Zone Cakung - minstens 80.000 werknemers, waarvan 90 procent ongeorganiseerd, vooral vrouwelijke werknemers op een tijdelijk contract - verklaarden tot 'uitstel' van de loonsverhoging over te gaan. (6) De vakbonden staan hier machteloos tegenover, omdat de bedrijven zich baseren op de beoordeling van hun financiële mogelijkheden door een 'openbare accountant'. Procedures ontbreken die de vakbonden in staat stellen deze berekeningen te controleren of af te wijzen.
De strijd voor de beëindiging van de uitbesteding en tijdelijke arbeidscontracten zal voortgezet moeten worden. Het vakverbond KSPI claimde het besluit van het Ministerie van Arbeid als een succes toen dat de uitbesteding beperkte tot vijf sectoren: catering, beveiliging, transport, schoonmaak en facilitaire diensten in de mijnbouw. Beperkingen die al in 2003 wettelijk waren vastgelegd. (7) De echte verworvenheid was echter dat door de inzet van solidariteitspiketten (de zogenaamde geruduk} vaste banen zijn verworven voor ten minste 40.000 werknemers. (8)
Tegenoffensief patronaat
De recente stappen voorwaarts door de Indonesische arbeidersbeweging zijn een grote zorg voor de regering van president Susilo Bambang Yudhoyono (in de volksmond bekend als SBY). De Indonesische Werkgeversvereniging (APINDO) was één van de eerste om te reageren op de langdurige protesten en dreigde met uitsluiting van werknemers. (10) Hieraan ging vooraf dat bedrijven in diverse industriële zones in Bekasi formeel de bescherming hebben gevraagd van de Indonesische politie en het leger, omdat het management zich bedreigd voelde door de aanhoudende solidariteitspiketten. Ondernemers klagen over "gewelddadige vakbondsactivisten" en beweren dat hun eigendommen beschermd moeten worden. Tegelijkertijd huren bedrijven tuig in om werknemers aan te vallen.
Op 8 november 2012, na ernstige aanslagen en bedreigingen, besloten sommige vakbonden in Bekasi, met inbegrip van FSPMI, een overeenkomst te ondertekenen die tot "industriële harmonie" opriep. Daar stonden de handtekeningen op van: de burgemeester van Bekasi, het hoofd van het regionale parlement en van de politie, de lokale militaire commandant, de vereniging van ondernemers, de vakbondsvertegenwoordigers en niet te vergeten de dorpshoofden uit de omgeving van de industriële zones. De overeenkomst stelde de ophitsing tot geweld door werkgevers voor als een vorm van "onderlinge confrontatie". Een grote tegenvaller die de onderdrukking van toekomstige bewegingen in Bekasi legitimeerde en een einde maakte aan de solidariteitspiketten, de belangrijkste vorm van arbeidersstrijd.
Gezien de toenemende druk van de ondernemers is het moeilijker geworden de beweging levend te houden. De KSPI stelde zich aarzelend op om na aanvallen van knokploegen opnieuw solidariteitspiketten te organiseren. Het hoofd van KSPI, Said Iqbal, lijkt een media-lieveling, het acceptabele gezicht van een arbeidsactivist. Maar ondanks zijn reputatie heeft hij zich niet uitgesproken tegen de voortdurende aanvallen op vakbondsleden in Bekasi. In 2013 zijn twee wetsvoorstellen gepland die de democratische rechten van de Indonesische arbeiders en hun organisaties ernstig kunnen schaden. Dit betreft het wetsvoorstel voor de nationale veiligheid (RUU KAMNAS) en de wet op massaorganisaties (RUU ORMAS). De arbeidersbeweging begrijpt deze politieke bedreiging heel goed en bereidt haar hernieuwde verzet voor.
Noten:
1) In Chinaworker.info, Indonesia: Massive strike against outsourcing. 2) In Inside Indonesia A new tactical toolkit. 3) The Jakarta Globe, Minimum wage rise undermines cooperative dispute resolution business. 4) The Jakarta Globe, With Jakarta’s minimum wage to rise 44 bosses warn of job cuts. 5) The Jakarta Post, Industry ministry pushes wage hike exception. 6) The Jakarta Globe, Firms call for delay to minimum wage hike. 7) The Jakarta Globe, Indonesian workers demand an end to outsourcing. 8) International Viewpoint,Hightide for the Indonesian workers’ movement and Report: National strike called in Indonesia for October 3. 9) The Jakarta Globe, Workers rally against Indonesia’s outsourcing system in Jakarta protest. 10) The Jakarta Post, Businesses vow to lock out workers. 11) Beritahukum.com, Mabes Polri Didemo Ribuan Sekber Buruh.
Oorspronkelijk: Zely Ariane, Indonesian class struggle; the bosses retaliate, International Viewpoint, janauri 2013. Vertaling/bewerking: Roland Siebe voor Solidariteit. |
Azië :