Weg met de monarchie, leve de sociale republiek! PDF Print Email
Geschreven door SAP op vrijdag, 05 juli 2013
Bij het aftreden van Albert II verwijzen heel wat politici, oude krokodillen als Dehaene, De Croo en Verhofstad op kop, naar volgens hen positieve rol die de koning speelde bij het vermijden van een revolte tijdens de Witte Mars. Ook wij zullen niet vergeten hoe de monarchie, haar rol getrouw, tijdens deze diepe en welverdiende crisis van het politieke bestel, eens te meer ten volle een centrale politiek-symbolische rolspeelde om een massale volksbeweging te helpen breken, de rol van “laatste reddingsboei” van de heersende klasse wanneer haar overheersing in vraag wordt gesteld,. Een enorme kans om het politie- en justitieapparaat aan een verregaande democratische controle en vernieuwing te onderwerpen en een transparante justitie voor iedereen te bereiken, werd zo gefnuikt. 

 

Evenmin vergeten we de steun van Albert II aan het Generatiepact en alle volgende besparingsplannen, waarvoor brede lagen van de werkende bevolking elke dag meer het gelag betalen. Vergeten we ook de oproep niet die hij deed in juli 2011, toen hij de bevolking vroeg de partijen onder druk te zetten opdat ze zo snel mogelijk de regering Di Rupo zouden vormen. Een regering die het bezuinigingsbeleid een stevige versnelling hoger zou tillen. Albert II lapte toen terloops de Grondwet aan zijn laars (net zoals broer Boudewijn al deed toen die weigerde de wet die abortus uit het strafrecht haalde, te ondertekenen).

 

We vergeten ook het enorme kostenplaatje van de nooit-verkozen monarchie niet. De clan van de Saksen-Coburgs kon zich sinds 1830 schaamteloos en voluit konden verijken op kap van de bevolking, de Belgische, en decennialang, in de meest grove vorm, de Congolese. De monarchie is een restant van het Ancien Regime. De afschaffing ervan kan de schatkist heel wat uitsparen, geld dat naar sociale uitgaven zou kunnen gaan.

 

De monarchie wordt door sommigen, ook ter linkerzijde, voorgesteld als laatste bindmiddel van België, en zelfs de sociale zekerheid. Eerste minister Di Rupo is een specialist in deze discours, die hem helpt zijn “politiek van het minste kwaad” te verkopen. Wel, voor ons dient de beslissing of de Belgische staat al dan niet “gebonden” hoeft te blijven, en in welke vorm precies, in de eerste plaats bij de bevolking zelf te liggen, niet bij een onverkozen sujet. Wat de sociale zekerheid betreft, dat is uitgesteld loon van de ganse werkende klasse, en behoort dus enkel de werkende bevolking toe. De sociale zekerheid moet dan ook onder democratische controle van de werkende bevolking komen. De toekomst van een gezamenlijke sociale zekerheid mag niet afhangen van de toekomst van het Belgisch staatsbestel.  

 

De SAP is voorstander van het afschaffen van de monarchie, maar dit betekent niet dat we voor een president zijn.. De SAP spreekt zich dan ook uit voor een federale, democratische en sociale republiek. Een republiek met een volledig proportioneel kiesstelstel (1% van de stemmen = 1 % van de zetels), waarin verkozenen kunnen afgezet en herverkozen worden door hun kiezers, en werken aan een salaris dat het loon van een geschoolde arbeider of bediende niet overtreft. Het spreekt vanzelf dat in zulk democratisch stelsel van legislatuurregeringen geen sprake kan zijn.

 

De monarchie naar het museum, de troon op de vuilnisbelt!


Naar boven