Geen individuele maar structurele oplossingen zijn nodig!

We hebben dus helemaal geen technologische revolutie nodig om de zeven mijlslaarzen aan te trekken in de strijd tegen de klimaatverandering. Waarom gaat het dan altijd maar slechter met ons klimaat?

Heel wat gewone mensen beseffen vandaag maar al te goed dat er iets grondig fout loopt met ons klimaat. Ze zijn daarom vaak ook bereid om zelf een inspanning te leveren. Alleen is die nieuwe technologie vandaag voor de meeste gewone mensen onbetaalbaar. Je kan dan wel allerhande premies aanvragen bij de overheid, maar ten eerste moet je daarin je weg al vinden, ten tweede zijn die premies vandaag totaal ontoereikend en ten derde blijkt de pot veel te klein en is het geld dus heel vlug op.

Daarom zouden we beter allemaal samen ijveren voor een massale publieke investeringen in hernieuwbare energie. De klimaatdreiging is dermate groot, dat de gemeenschap zelf actief gebouwen moet isoleren, dat je niet één individueel gezin moet aansporen om zonnepanelen op het dak te plaatsen, maar dat de overheid via massale publieke investeringen duizenden daken voorziet van zonnepanelen. Collectieve oplossingen voor een collectief probleem.

De privé-markt speurt enkel maar naar de koopkrachtige vraag. Als de gewone werkende mensen over onvoldoende middelen beschikken om zich groene technologie aan te schaffen, dan zullen de bedrijven ook geen prioriteit geven aan het vermarkten van die technologie, tenzij als luxegoed voor de happy few. Daarom moet dit een zaak zijn van de overheid. We vinden het evident dat die overheid instaat voor de aanleg van wegen, waarom zou die overheid dan niet net zo goed kunnen instaan voor de verspreiding van en de overgang naar hernieuwbare energie?

Individuele inspanningen zijn belangrijk en nuttig maar volstaan niet...